Δεν σε γουστάρω φίλε, άσε με ήσυχη, με πνίγει η τόση αφοσίωσή σου, έχεις κολλήσει σα βδέλλα επάνω μου και με ρουφάς με απληστία. Είσαι λαίμαργος και λάγνος. Σε βαρέθηκα, σε σιχαίνομαι, δε θέλω να σε βλέπω. Είσαι αμμώδης και σκοτεινός. Δε μ’ αφήνεις στιγμή σε ησυχία. Καιροφυλακτείς από τη γωνία απέναντι και εισβάλλεις απρόσκλητος. Σου τα έδωσα όλα. Λες πως θα βρεις κι άλλα, αφού μ’ έχεις αδειάσει. Κάτι ξέρεις εσύ παραπάνω που εγώ αγνοώ. Με πλησιάζεις χορεύοντας σαν Πάνας. Δεν σου προβάλλω αντίσταση. Με ξεγελάς και εισδύεις κρυφά. Είσαι απρόβλεπτος και αιφνιδιαστικός. Αν και γνωρίζω από εισχωρήσεις, κάθε φορά είναι και διαφορετικά μαζί σου.
Υποκύπτω στη γοητεία σου και στα έξυπνα κόλπα σου, πώς με καταφέρνεις κάθε φορά; Είσαι σαν διαφορετικός εραστής, μυστηριώδης και απόκρυφος, το ύφος σου σκοτεινό, με δεσμεύεις και σε θέλω τυφλά, σε επιθυμώ έντονα.